Met de nieuwe rubriek ‘Jeugdwerker in de kijker’ zetten we elke maand iemand in de schijnwerpers. Voor de eerste maand van het nieuwe jaar beginnen we met Lindsay Camps, sinds acht maanden jeugdwerkster bij Gigos in Sledderlo.
Jeugdhuis Sledderlo
“We bevinden ons hier in een erg geïsoleerde wijk. Na 8 uur ’s avonds rijden er bijvoorbeeld geen bussen meer. In ons jeugdhuis krijgen we voornamelijk Turkse en Marokkaanse jongens over de vloer die nood hebben aan een plek om samen te komen, want er zijn weinig voorzieningen voor de jongeren. Er was al wel een dagelijkse instuif ’s avonds waar ze konden pingpongen of tafelvoetbal spelen, maar ik wou meer doen.”
Eigen verantwoordelijkheid
“Ik besloot hen daarom de sleutel van het jeugdhuis te geven. Een hele verantwoordelijkheid, maar ik vind het belangrijk om de methodiek van ervaringsleren toe te passen. Van de twaalftal jongeren, vormen vijf jongens nu de kern van het jeugdhuis. Zij zijn verantwoordelijk voor het jeugdhuis. Zelf ben ik op maandag, dinsdag en vrijdag aanwezig en houd ik me vooral bezig met het inhoudelijke aspect, maar daarnaast leer ik de jongeren ook nog steeds beter kennen. De andere dagen runnen mijn jongeren het jeugdhuis, al ben ik uiteraard steeds bereikbaar. Ik vind het echter belangrijk dat ze zichzelf zijn, hun eigen ding kunnen doen en de kans krijgen om te experimenteren. Tijdens tweewekelijkse evaluatievergaderingen bekijken we wat goed gaat en wat minder vlot verloopt.”
In de eerste plaats is het jeugdhuis een plek waar de jongeren zichzelf kunnen zijn, maar toch hebben ze verantwoordelijkheden. Zo bereiden ze activiteiten voor, houden ze het jeugdhuis open, zijn ze verantwoordelijk voor de sleutel en ruimen ze zelf het lokaal op. Het zijn dagelijkse dingen, maar het is belangrijk aan de basis te beginnen.”
Ervaringsleren
“Eén van de mooiste activiteiten tot nu toe vind ik persoonlijk onze casinoavond. Jongeren zijn geïnteresseerd in gokken en daarom besloten we begin december het jeugdhuis een avond om te toveren tot een casino met onder meer blackjack. We bootsten de volledige setting na. Zo moest je bijvoorbeeld vooraf een ticket van 2 euro kopen om die avond binnen te mogen en werd je bovendien verwacht in nette kledij of kostuum te komen. Een collega en ik waren de ‘casinomeesters’. Elke jongere kreeg bij binnenkomst 1.000 euro, die ze de hele avond naar eigen keuze konden inzetten om te gokken, eten te kopen of te gaan roken. Het was aan de jongeren om keuzes te maken waar ze hun geld aan uitgaven. Als ze blut waren, konden ze nog kledij of schoenen verkopen. Er was die avond ook een ervaringsdeskundige uitgenodigd, die het nadien met de jongeren had over gokken en de gevolgen ervan.
Ervaringsleren werkt en is belangrijk. Ik vergelijk het met een peuter en een kachel. De peuter zal ook geen tweede keer te dicht bij de kachel komen.
Op lange termijn moeten jongeren echt iets bijleren, op een positieve manier, want de maatschappij straft de jongeren vaak te snel af. Ervaringsleren is een proces van nadenken en praten met elkaar. In tijden van sociale media vindt echte dialoog niet meer plaats, maar het jeugdhuis is de plaats waar jongeren nog samen in gesprek gaan met elkaar.”
Foto’s (c) Gigos vzw
